Η «Δημητρούλα» γεννήθηκε σαν ιδέα στο τελείωμα του 2012 μιας εποχής έντονων ανακατατάξεων. Το όνομα του μαγαζιού προέκυψε στο ταβερνείο του «Νικήτα» στου Ψυρρή, εν μέσω φαγητού και ρακής, όταν μια φίλη πέταξε την ιδέα «γιατί δεν το λές Δημητρούλα; Έτσι ονομαζόντουσαν όλοι οι παλιοί καφενέδες (ή το όνομα του ιδιοκτήτη ή το όνομα του χωριού τους». Έτσι ξαναβαφτίστηκα από Δήμητρα σε «Δημητρούλα».

Το όνειρο ήταν ένας καφενές παλιάς κοπής με καλούς και λιγοστούς μεζέδες, καλή ρακί και τσίπουρο και γλυκόπιοτο κρασί, για να μοιραζόμαστε τα βάσανά μας, τις ανησυχίες μας, μα και τις χαρές μας.

Τότε ήταν, όταν μια Κυριακή μεσημέρι, πίναμε ποτάκια στο «Εν Φλύα» μπάρ, ακούγοντας μουσική που έβαζε ο παλιός φίλος και συμμαθητής (εκ του νηπιαγωγείου βεβαίως-βεβαίως!) Γιώργος Αργύρης άκουσε τα σχέδια μου και μου λέει το λοιπόν.. «Ρε Δήμητρα να έρθω να μαγειρεύω;». Ε, κάνουμε κι ένα τσιμπούσι κιόλας και αυτό ήταν! Εγινε!

Ο Γιώργος Αργύρης εκτός από εξαιρετικός ηχολήπτης, αποκαλύφτηκε και καταπληκτικός μάγειρας! Και «παντρεύτηκαν» τα όνειρα μιας πρώην προισταμένης λογιστηρίου – προγραμματίστριας με αυτά του έμπειρου ηχολήπτη και η «Δημητρούλα» από τον καφενέ με τους λιγοστούς μεζέδες, μεταμορφώθηκε σε «ψαγμένο» μεζεδοπωλείο. Όλα με τα χεράκια μας και το μεράκι μας!

Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλα άτομα στη «Δημητρούλα», με πιο παλιούς την αδελφή μου Ζίνα και την Κατερίνα & άλλους που ήρθαν & «κούμπωσαν» στη φιλοσοφία μας.

Ποια είναι αυτή η φιλοσοφία; 

Θέλουμε κάθε ένας που έρχεται στο μαγαζί να νοιώθει ότι βρίσκεται σε σπίτι φίλου. 

Να μπορεί να έρχεται ακόμα & μόνος του με το σκυλί του για ένα κρασί & ένα μεζέ. Να ξεφύγει λίγο ρε αδελφέ!

Να δοκιμάσει πιάτα που θα τα δοκίμαζε σε υψηλών προδιαγραφών εστιατόρια με χαμηλή τιμή.

Να γελάσει & να γίνει μια παρέα με τους δίπλα.

Να αφήσει όλα όσα μας βαραίνουν μακριά για λίγο έστω.

Να στήσει πανηγύρι με τη μουσική μας.

Αυτή είναι η «Δημητρούλα» & έτσι θέλει να μείνει για πάντα! Ένα «στέκι» & ένα «λιμάνι».

Γι’αυτό και το κοινό μας απευθύνεται σε όλους αυτούς που αφήνουν το μυαλό τους ελεύθερο να ταξιδεύει σε νέες γεύσεις, μουσικές, συζητήσεις. Γιατί έτσι νοιώθουμε & γευόμαστε τη ζωή!